Dames en heren, deze ochtend wist ik het onmiddellijk, reeds bij het ontwaken: vandaag staat de 10 km Natuurloop Lier op het programma.

Joepie.

We hadden het al eens eerder laten vallen.

Voor ik het vergeet: iedereen bedankt voor de fijne berichtjes en sms-jes vandaag!

Zeer attent! Ik was er zeer blij mee.

Toen ik vertrok, wist ik het meteen: ik ben iets belangrijk vergeten. Ik wist alleen niet wat ik dan vergeten was.

U moet mij niet onderschatten: als ik het wél geweten had, dan had ik het nog snel meegenomen.

Maar goed. Loopschoenen, loopbroek, en looptruitje had ik bij me, dus zo erg kon het nu ook weer niet zijn, dacht ik.

‘s Ochtends had ik flink gegeten, maar ‘s middags niet. Dat was dan weer niet flink. Dus eenmaal aangekomen in Lier: snel nog 2 sportrepen gegeten, een banaan gegeten, en tenslotte snel nog een grote sandwich met kaas verorberd.

Dat was dan weer té veel, en zo lag mijn maag overhoop, 30 minuten voor de start.

Enfin. Things happen.

Altijd een heel fijne, gemoedelijke sfeer, ginds in Lier. En veel bekend volk! Fijn. We noemen hier niet iedereen op, de strenge privacy-wetgeving laat dat niet toe, zonder voorafgaande opt-in.

Prachtig parcours, in Lier: lange stukken langs de stadsvesten, grotendeels in de vrije natuur dus. Daarom dat men het ook de Natuurlopen van Lier heeft genoemd, denk ik 🙂

U vindt het parcours hier terug: http://www.afstandmeten.nl/index.php?id=1322338

Na de inschrijving, nog een beetje opgewarmd, en dan gingen wij van start.

Een snélle start, de eerste kilometers steeds onder de 4 minuten per kilometer kunnen blijven, dat was de niet geheel vrijblijvende opdracht van Benny.

Halverwege begon dat tempo toch door te wegen, en de tweede helft verliep iets minder, moeten wij deemoedig toegeven. De eerste helft dus mooi onder de 20 minuten, maar de tweede helft 8 seconden bonus geslikt.

Enfin, 8 seconden malus, vrees ik.

Aangekomen in 40 minuten. En 8 seconden.

Reden om blij te zijn dus. Want een nieuw PR op de tabellen.

Maar wat is dit nu, ziet u dat?

Ziet u de frons, en zowaar, de pruillip, bij het meneertje hier links op de foto?

Nou. Dat is een beetje lastig en gênant om uit te leggen, maar we doen toch een poging.

Een nieuw PR lopen is superleuk, maar die dekselse 8 seconden, dat stak.

De laatste 2 kilometers had ik niet goed meer op m’n horloge gekeken, en dat had ik – nu gezien – beter wél gedaan.

Misschien had ik die 8 seconden er nog wel kunnen afpeuteren, en dan zou hier een stralend mannetje gestaan hebben.

Ach.

Eén sportdrankje en één wintersoepje later, konden wij de zaak al relativeren.

Die verdomde 8 seconden, die pakken we nog wel eens.

En toen was het tijd om te douchen.

Heerlijk, zo’n hete douche. Genieten. Intens genieten.

Die douche, dat is eigenlijk het fijnste onderdeel van de hele wedstrijd, niet?

Toen ik uit de douche stapte, viel het kwartje: toen wist ik plots wat ik vergeten was!

Propere sokken, en een verse onderbroek. 

Het leven van de (verstrooide) hardloper gaat niet over rozen, dames en heren!

Met sportieve groeten,

Peter