Toen de Copenhagen Half Marathon dichtbij kwam, vroeg ik aan coach Benny wat de doelstelling nu precies was. Het antwoord was kort, en niet voor interpretatie vatbaar:

“Een tijd onder de 1 u 30 zou mooi zijn“.

Ja, dat zou  inderdaad mooi zijn, bedacht ik me, met een gevoel van milde paniek. Dus om misverstanden te vermijden, antwoordde ik op deze tijding als volgt:

“Ja, maar dat is dan aan 4 min 15 sec per km hé? Dat is normaliter het tempo dat ik op een 10 km race loop. Als ik een goede dag heb.“

Maar ik had het niet verkeerd begrepen.

“Je moet het maar eens proberen, ik denk wel dat dit kan“

Nou. U kan zich wel voorstellen hoe ontspannen en relax ik me ‘s ochtends naar de start begaf ! 🙂

Met een héél bang hartje, dus.

Gelukkig was het daar in de Runners Village één groot loopfeest. Duizenden lopers, wat een fijn event en wat een fijne sfeer, zeg.

Om weer helemaal rustig van te worden! 🙂

En prima georganiseerd, alles netjes in orde. Prachtig parcours, ook. Veel te zien onderweg. Kopenhagen is niet zo héél groot, dus met een traject van 21 km heb je de voornaamste zaken wel gezien 🙂  En niet geheel onbelangrijk: toch ook wel een snel parcours.

Wel héél weinig Belgische deelnemers, daar moeten ze qua marketing toch eens iets aan doen, vind ik.

Enfin, wij hebben getracht de eer en het vaandel zo hoog mogelijk te houden.

Na het startschot geraakte ik onmiddellijk in het gewenste tempo van 4:15.

Wel niet echt goedschiks. De eerste kilometers ging het lastig, en was het puffen, zuchten en vloeken.

De machine raakte maar langzaam op dreef.

Na km 5 begon het beter te gaan, en ik kon – eigenlijk zonder overdreven veel moeite – de 4:15 vasthouden.

Nice. Misschien kon ik nog een ietsiepietsie sneller, maar dat heb ik achterwege gelaten. Het was (en bleef) uiteindelijk maar een veredelde training voor Frankfurt, dus ik vond het fijner om zo egaal mogelijk te lopen.

4:16 de eerste 5 km, vervolgens netjes 4:15 tijdens de volgende 10 km, en tot slot 4:14 in de laatste 5 km.

Véél egaler gaan we het niet meemaken, schat ik 🙂  De laatste km nog een eindsprintje (4:03), en toen zat het er op.

Heel veel sfeer langs de kant, duizenden supporters, en vooral naar het einde toe werd het dol: supporters die helemaal uit hun dak gingen, zich schor schreeuwden, en de lopers dat extra duwtje in de rug gaven. Erg fijn.

Slotsom: heel tevreden dus. Doel bereikt. Zonder echt diep in het rood te moeten gaan, met een hartslag die medisch nog zeer verantwoord was, denk ik.

Ook genoten van het ultrakorte blitsbezoek aan Kopenhagen. Fijne stad, lieve mensen.

En zowaar, het standbeeld van Niels Bohr even gedag kunnen zeggen. Niels was een echte grondlegger, moet u weten:

“Niels Bohr was de grondlegger van de atoomfysica. Het was de grote verdienste van Bohr om een theoretische grondslag voor het nieuwe atoommodel te formuleren, waarmee hij een grote bijdrage leverde aan de meest spraakmakende tak van fysica in de 20ste eeuw, de kwantummechanica“

Voilà. Dat weet u ook alweer.

Nu wil ik heel graag deze twee mensen even warmpjes bedanken in het hele traject richting Frankfurt:

1. Kathelijne voor de bijzonder warme liefde, de enorme steun, en het eindeloze engelengeduld bij al mijn sportieve zottigheden!
2. Benny, een dikke merci voor de supergoede, en inspirerende coaching! Fijn om zo uitgedaagd te worden. En uit de comfort zone gehaald te worden. Misschien wel beangstigend in het begin, maar o zo leuk, als de buit dan binnen is !

Een héél dikke merci, aan allebei!

Met sportieve groeten,

Peter

https://www.strava.com/activities/716751920/embed/4c455ff2bd12310b4a04d9d9325db9dc13c0841f